در هنرهای رزمی به انواع خاصی از تنفس بعنوان عوامل بنیانی اهمیت زیادی داده می شود از طریق تنفس انرژی و حیات از کائنات از طریق ریه ها جذب خون گردیده و سپس به تمام قسمتهای بدن از جمله تمام سلولها می رسد. تنفس صحیح از اهمیت ویژه ای برخورداراست.

در شرایط عادی، ما در هر دقیقه ۱۴ تا ۱۸ بار عمل دم و بازدم را اجرا می کنیم این نفس ها بسیار کوتاه و کم محتوا بوده و تنها در حدود یک ششم ریه را پر می کند در تنفس عمیق و کامل علاوه بر ریه ها و دیافراگم بخش شکم (هارا) و روده (قسمت تاندن) نقش قابل توجهی را بعهده دارند.

این امکان وجود دارد که فردی با انجام تنفسهای عمیق و طولانی بطور طبیعی ۵ تا ۷ بار در دقیقه نفس بکشد. در بعضی افراد هر دور دم و بازدم ۳ دقیقه طول می کشد و بهترین روش در تمرینات ذن مدیتیشن است که عمل دم و بازدم کاملاً فنی انجام می شود و تأکید زیادی روی تمرکز و حرکات شکمی دارد.

مرکز تجمع انرژی: از زمانهای قدیم بعضی از بزرگان معتقد بودند که مرکز روح انسان در ناحیه شکم قرار دارد، عده ای هم معتقدند که بمنظور تقویت روح ابتدا باید به تقویت شکم پرداخت. چینی ها این منطقه را تان تی ین می نامند و می گویند که این نقطه مرکز نیروی حیاتی بدن است.

اجرای تمرینات رزمی، شما را از تان تی ین آگاه می کند. ژاپنی ها از واژه تاندن برای نامیدن این بخش از بدن (قسمت تحتانی شکم) که در وحدت ذهنی و قدرت عمومی بدن مهم است استفاده می کنند.

تاندن مرکز ثقل بدن است، بازوها و پاها در اطراف آن حرکت می کنند و تمام نیروئی که از بدن خارج می شود مجدداً بازیافت شده و به تاندن باز می گردد.

روانشناسی علمی جدید، انسان را واحدی غیر قابل تجزیه و تفکیک روح از تن را امری ساختگی و غیر عملی می دانند. همین وحدت روح و جسم در نتیجه تنظیم تنفس، تقویت تاندن و تمرکز حواس بر آن بوجود می آید.

دم و بازدم: شناخت عمل دم و بازدم به ما کمک می نماید تا بهتر بتوانیم در تمرینات به این امر مهم بپردازیم. ریه و ششها در عمل تنفس یک نقش انفعالی را ایفاء می کنند.

دم: در این وضعیت از طریق بینی اکسیژن گرفته شده، عضلات بین دنده ای منقبض می شود و جداره سینه به سمت بالا می آید، عضله دیافراگم هم منقبض شده و بسمت پائین کشیده می شود. عضلات جداره شکم هم شل می شود. این تغییرات باعث افزایش حجم قفسه سینه می شود و فاصله ای بین ریه و قفسه سینه بوجود می آید و این خلاء سبب انبساط و باز شدن ریه می گردد و از راه نای، نایژه ها و نایژکها هوا وارد می شود.

بازدم: در وضعیت بازدم بصورت طبیعی انقباض عضلات جدار سینه و دیافراگم از بین می رود و وزن جدار سینه روی ریه می افتد و آن را فشار داده هوایش را خارج می کند.

در عمل دم و بازدم که به روشهای مختلف قابل اجرا است اجرای سریع، آهسته، قدرتی و انفجاری این عمل در موقعیتهای مختلف متفاوت است از اینرو برای آشنائی بیشتر به انواع آن می پردازیم.

تنفس طبیعی (شین کوکیو): در این وضعیت عمل دم و بازدم بصورت کاملاً طبیعی، بدون صدا و آرام از طریق بینی اجرا می شود.

تنفس قدرتی (ایبوکی): این روش با عمل سریع دم و اشباع کردن ریه و سپس همراه با انقباض عضلانی و صدا از طریق دیافراگم قابل اجرا است بطوری که بازدم طولانی و در نهایت با انقباض تاندن صورت می پذیرد.

تنفس مرحله ای (نوگاره – پرانایاما): در این نوع تنفس که در سه مرحله دم، حبس، بازدم اجرا می گردد می توان بصورت عضلانی یا تمرکز روی ریه انجام شود.

کیای: فریاد خاصی که در هنرهای رزمی به دفعات اجرا می گردد. قدرت عظیمی که بر اثر ارتعاشات کیای بوجود می آید در واقع قدرت وجودی شما را به حریف انتقال می دهد. کیای از دو کلمه کی (انرژی) و آی (اتحاد) بوجود می آید. کیای همانند عمل بازدم است فقط با صدای بلند همراه شده است. فریاد کشیدن با انتقال انرژی می بایست از طریق هارا و تاندن صورت پذیرد، نه از گلو و حنجره.

تمرکز روی غرش شیر بصورت مستند گواه بر این مدعی است که در هر غرش شیر تغییر حجم شکمی را در بر دارد.

در تمرینات کیوکوشین در بخشی از حرکات اجرای کیای برای بدست آوردن بالانس تنفسی لازم به اجرا است. از اینرو باید به این مسئله دقت داشت که در حین اجرای ضربات عمل بازدم یا کیای اجرا گردد. از دیدگاه هنرهای رزمی و مبارزاتی اجرای تکنیک با عمل بازدم صورت می پذیرد و عمل دم کاملاً نامحسوس و بدور از چشم حریف می باشد.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: